Ως Συμβουλευτική, θα μπορούσαμε να ορίσουμε μια δυναμική διαδικασία αλληλεπίδρασης, μια διεργασία αλληλοεπικοινωνίας, μεταξύ συμβούλου και συμβουλευόμενου, όπου ο συμβουλευόμενος μετέχει ενεργά στην αναζήτηση της λύσης του προβλήματός του. Στην ουσία, πρόκειται για μια «σαφώς οργανωμένη και επιτρεπτική σχέση, που δίνει στον συμβουλευόμενο τη δυνατότητα να αποκτήσει αυτογνωσία, σε βαθμό που να μπορεί να κάνει θετικά βήματα προς την κατεύθυνση την οποία του έχει υποδείξει ο νέος του προσανατολισμός» (Carl Rogers, 1942).
Με λίγα λόγια, η Συμβουλευτική συνίσταται σε μια σειρά άμεσων επαφών με το άτομο, σκοπός των οποίων είναι να προσφέρουν βοήθεια ώστε να προκύψουν αλλαγές στον τρόπο που ο συμβουλευόμενος «βλέπει», αντιλαμβάνεται δηλαδή την πραγματικότητά του. Αυτό συνίσταται στον τρόπο που κατανοεί τον εαυτό του στα συστήματα όπου ζει και κινείται, σε συναισθηματικές ανησυχίες που συνδέονται με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα πράγματα, καθώς και στη συμπεριφορά του. Έτσι, δυνητικά προκύπτουν αλλαγές στον τρόπο που αντιμετωπίζει ο συμβουλευόμενος τη ζωή και τις αντιξοότητές της και στον τρόπο που παίρνει αποφάσεις, αναπτύσσει και καλλιεργεί δεξιότητες. Μακροπρόθεσμα, η Συμβουλευτική πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα ελεύθερη και υπεύθυνη συμπεριφορά και να δίνει στον συμβουλευόμενο την ικανότητα Αυτορρύθμισης, ανακούφισης από τη σύγχυση και το άγχος.
Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην σχέση, η οποία έχει ως κύρια χαρακτηριστικά τη ζεστασιά και την ανταπόκριση από την πλευρά του συμβούλου, τη δημιουργία κλίματος μέσα στο οποίο ενθαρρύνεται η ελεύθερη έκφραση συναισθημάτων και όπου ο συμβουλευόμενος αισθάνεται απαλλαγμένος από κάθε είδους πίεση ή εξαναγκασμό.
Μέσα απο τη Συμβουλευτική, το άτομο έχει μια ευκαιρία να εξερευνήσει, να ανακαλύψει και να αποσαφηνίσει τους τρόπους που θα του παράσχουν μια ζωή πιο ικανοποιητική και δημιουργική. Ενίοτε, ενδέχεται να συμμετέχουν περισσότερα από δύο άτομα, όπως στην περίπτωση της Συμβουλευτικής Γονέων.